پرورش اصولی دام سبک می تواند ضمن افزایش بهره وری اقتصادی، به امنیت غذایی کشور کمک کند. با توجه به شرایط اقلیمی ایران که بیشتر مناطق آن نیمه خشک یا خشک هستند، دام سبک نسبت به دام سنگین برتری هایی دارد. برای مثال، بز به عنوان دامی مقاوم، قادر است در مناطق کوهستانی و با پوشش گیاهی ضعیف به خوبی رشد کند. این موضوع باعث شده پرورش بز، به ویژه در استان هایی مانند سیستان و بلوچستان، کرمان، کردستان و هرمزگان رواج پیدا کند. از سوی دیگر، گوسفندان نژاد بومی ایران توانایی بالایی در تحمل کمبود آب و خوراک دارند و نسبت به نژادهای وارداتی هزینه نگهداری کمتری دارند. در کنار تمام مزایای پرورش دام سبک، دامداران با چالش هایی مانند کمبود نهاده، نوسانات قیمت بازار، قاچاق دام و نبود بیمه موثر رو به رو هستند. این موارد باعث کاهش انگیزه تولیدکنندگان و ناپایداری بازار می شود. لذا توسعه این صنعت نیازمند تعامل سازنده میان دولت، دامداران، مراکز تحقیقاتی و فعالان بخش خصوصی است.